တန္ဖိုးမဲ့ ခ်စ္ျခင္း

ငါတို႔ မဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္
ဒီလို ခံစားမွဳ မ်ိဳးေတြ
ရင္ဘတ္ထဲကို ဝင္ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး...........။

ရူးသြပ္မွဳေတြနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲမွာ
နင္ငါ့ကို ခြဲသြားေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ကံႀကမၼာက ငါ့အတြက္
တမင္တကာ ရက္စက္ခဲ့တာလား............။

ဆိုင္သူ ရွိျပီးသားမို႔
ယွဥ္ျပိဳင္ႀကပါစို႔လား တဲ့.........?
ထားလိုက္ပါ..........
ငါ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႕
အရွံဳး ေပးလိုက္တယ္..........။
 
ျပိဳင္ပြဲ ဆိုတာ
ေအာင္ႏိုင္သူအတြက္ အျပံဳးေပမယ့္
ရွံဳးနိမ့္သူ အတြက္ကေတာ့
ေတာက္ေခါက္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႕
ေႀကကြဲ ဝမ္းနည္းရျခင္းေတြ ပါဟာ..............။
မျပိဳင္ဆိုင္ ခ်င္ဘူး.......
အလိုလို ႏိုင္တဲ့ ဆုတစ္ခုအား
ေရွးေရစက္က ငါ့ကို ေပးသနားလိမ့္မယ္............။
 
ေမ့ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္
ေမ့မရတဲ့ ေနာက္ဆုံး
တိတ္တိတ္ေလး ရင္ခုန္ရျခင္းကိုအေဖာ္ျပဳ
အရွံုဳး ဆိုတာ ငါ့အတြက္ ပထမဆု တစ္ခုထဲ
အခ်စ္က....
ငါ့အတြက္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ေလာက္မွ တန္ဖိုးမရွိပဲေလ.............။

အမည္မသိ ေဝဒနာ



                                             ေဝဒနာကို အသိုက္ဖ်က္
                                                     ခပ္မိုက္မိုက္နဲ ့  ရြက္လႊင့္
                                                     တမ္းတျခင္း ပင္လယ္ျပင္က
                                                     ခံစားမႈေတြ ထန္လွပါလား....

                                                     အခ်စ္ကို ဘဝလုပ္ ပုဒ္စာေတြကိုထုတ္
                                                     လမ္းခြဲတာ   အေျဖလား...
                                                     လမ္းလြဲတာ အေျဖလား...
                                                     လြမ္းရဲတာ  အေျဖလား...
                                                     မေသခ်ာမႈရဲ့ နိဂုံး ေနာက္ဆုံးေတာ့
                                                     ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပဲ ၿပဳံးျဖစ္တာေပါ့...

                                                     ကေလးတစ္ေယာက္လို
                                                     လိုတာမရ ငိုရေၾကးဆို
                                                     ႏွလုံးသားလည္းမ်က္ရည္ေအာက္
                                                     ေတာ္ေတာ္ေတာင္ နစ္ေလာက္ၿပီ
                                                     လႊတ္ပစ္လိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္
                                                     ရင္ခြင္ဗလာနဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအခြံေတြ...
                                                     ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ျပန္မေကာက္ေတာ့ဘူး

                                                     ေတြ ့ဆုံမႈက စည္းမွန္းသိရင္
                                                   အစကတည္းက ႏွလုံးသားကိုမေက်ာ္ခို္င္းပါဘူး
                                                    ကြ်ံၿပီးမွ ျပန္ႏႈတ္ေနလည္း
                                                    ဒဏ္ရာက ေနခဲ့တာမွမဟုတ္တာ
                                                    အနာအတြက္ ေဆးရွာမရတာ
                                                    ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္...

                                                    အခုေတာ့...
                                                အိပ္မက္ေဟာင္းေအာက္ ၾကယ္ေၾကြေကာက္ၿပီး
                                                   အလြမ္းသီဖို ့ ခံစားခ်က္ေတြေတာင္
                                                   ဘယ္နဲ ့ညာ မွားတတ္လာၿပီ....